Μάτσου Πίτσου

Μία από τις πιο διάσημες “χαμένες πόλεις” του κόσμου, το Μάτσου Πίτσου, ανακαλύφθηκε ξανά το 1911 αφού παρέμεινε κρυμμένο για αιώνες πάνω από την κοιλάδα Ουρουμπάμπα. Μπορείτε να το ζήσετε στις εκδρομές μας στο υπέροχο Περού.

“Η χαμένη πόλη των Ίνκας” είναι αόρατη από χαμηλά, εντελώς απομονωμένη και περικυκλωμένη από αναβαθμίδες. Για αιώνες, η πυκνή χλωρίδα της περιοχής είχε καλύψει τελείως το μέρος, που ήταν γνωστό μόνο στους ντόπιους βοσκούς. Εκείνοι γνώριζαν μεν την ύπαρξή του, αλλά αγνοούσαν τη σημασία των μνημείων του.  Το 1911 Αμερικανός ιστορικός και αρχαιολόγος Hiram Βingham ήταν ο πρώτος που εντόπισε τη μυστηριώδη πόλη των Ινκας και την επανέφερε στο προσκήνιο της Ιστορίας. Σήμερα πολλές εργασίες αναπαλαίωσης και αποκατάστασης έχουν μετατρέψει το χώρο σε ένα πολύ καλά διατηρημένο αρχαιολογικό μνημείο. Το Μάτσου Πίτσου κηρύχθηκε ως περουβιανό ιστορικό άδυτο το 1981 από τη κυβέρνηση του Περού και από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1983. Είναι επίσης ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007. Δεδομένου ότι αυτή η πόλη δεν λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς όταν κατέκτησαν τους Ίνκας, θεωρείται ως ιδιαίτερα σημαντική πολιτιστική περιοχή για έναν λαό που έπαψε πλέον να υπάρχει.
Αναπάντητα ερωτήματα της πέτρινης πολιτείας
Η πέτρινη πολιτεία των Ανδεων εξακολουθεί μέχρι σήμερα να βαστάει επτασφράγιστα μυστικά. Σαφείς και τεκμηριωμένες απαντήσεις σχετικά με την ανέγερση και την ιστορική διαδρομή του Μάτσου Πίτσου δεν έχουν δοθεί -οι απόψεις των ερευνητών και των αρχαιολόγων διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Μάτσου Πίτσου ανοικοδομήθηκε ανάμεσα στον 15ο και τον 16ο αιώνα για να στεγαστεί το μαυσωλείο του αυτοκράτορα Pachacutec, κάτι που πιστοποιείται από τους πολλούς ναούς και τους χώρους ιεροτελεστιών που υπάρχουν.
Μια άλλη ομάδα ερευνητών υποστηρίζει πως το Μάτσου Πίτσου δεν ήταν πόλη, αλλά ένας ιερός χώρος αφιερωμένος στη λατρεία του θεού Ηλιου (όπου στεγαζόταν και ένα μοναστήρι με παρθένες-ιέρειες του ίδιου θεού). Αυτή η άποψη ενισχύεται από τους πολυάριθμους τάφους που βρέθηκαν στο νεκροταφείο της ακρόπολης και ανήκουν κατά 80% σε γυναίκες.
Επίσης, αρκετοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη πόλη ήταν η πρωτεύουσα μιας προγενέστερης αυτοκρατορίας, την οποία κατέλαβαν σε άγνωστη ιστορική στιγμή οι Ινκας και οικειοποιήθηκαν τα μνημεία και τα κτίσματά της. Υπάρχει, όμως, και η απλή εκδοχή, που θέλει το Μάτσου Πίτσου μια από τις πολλές πολιτείες-οχυρά κατά μήκος του Μεγάλου Μονοπατιού, της κεντρικής οδού των Ανδεων που ένωνε όλες τις πόλεις των Ινκας.
Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι οι περίπου 1.000-1.200 κάτοικοι του Μάτσου Πίτσου το εγκατέλειψαν, καθώς είχαν αποδεκατιστεί από τις αρρώστιες (ευλογιά) που έφεραν στην Αμερική οι Ισπανοί.
Πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο
Τα ερείπια της πόλης βρίσκονται περίπου 90 χλμ. βορειοδυτικά του Κούσκο, σε ύψος 2.850 μ.
Το τρένο είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να μεταβείτε από το Κούσκο στην κωμόπολη Aguas Calientes, στους πρόποδες του βουνού όπου βρίσκεται το Μάτσου Πίτσου. Τρεις είναι οι σημαντικότερες στάσεις που πραγματοποιεί το τρένο. Η πρώτη είναι στο οχυρό Ollantaytambo (στην Ιερή Κοιλάδα των Ινκας), η δεύτερη είναι στο 88ο χλμ. της διαδρομής (εδώ κατεβαίνουν όσοι πεζοπόροι σκοπεύουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι Inca Trail) και η τρίτη στάση είναι στην κωμόπολη Aguas Calientes. Στη συνέχεια, η διαδρομή από την Aguas Calientes ως τον αρχαιολογικό χώρο του Μάτσου Πίτσου (6 χλμ.) γίνεται με λεωφορείο.
Οι λάτρεις της πεζοπορίας συνηθίζουν να φτάνουν στο Μάτσου Πίτσου ακολουθώντας το μονοπάτι Inca Trail, μήκους 43 χλμ., όπου χρειάζονται περίπου τρεις μέρες για να το διατρέξει κανείς. Οσοι πάντως το επιχειρήσουν, πρέπει να διαθέτουν εμπειρία, άριστη φυσική κατάσταση και πολύ καλή γνώση των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής.